دوست داشتن

امشب توی فیس بوک رفتم تو صفحه ی یکی از دوستای "م" واسه فضولی. یک نفر یه چیزی نوشته بود و 53 تا کامنت زیرش بود. نوشته در مورد ازدواج وعشق بود، همچین محتوای روشنفکرانه داشت و خوب نوشته شده بود. وقتی کامنت های آدم های منتقد روشنفکر رو خوندم و جواب های نویسنده رو،  مشعوف شدم از اینکه نه روشنفکرم، نه منتقد. حوصله ندارم بیشتر توضیح بدم ولی نوشته هاشون نشون میداد که خیلی خرن. ولش کن بگذریم.

امروز حالم خیلی خوب بود، شاید تاثیر هوای نیمچه سرد پاییزی باشه و شاید حسی باشه که تمام روز داشتم، حس می کردم که تو به من فکر میکنی و دلت برام تنگ شده و این خوشحالم میکرد. گاهی هم وقتی یاد آخرین حرفهات می افتادم حس میکردم که اندازه دوست داشتنم کم شده و به این فکر میکردم شاید زمانی که برگردی اندازه دوست داشتنم تمام شده باشه ...